HR-owe Koło Ratunkowe: Czas pracy doradcy klienta

Kluczowe wskazanie miejsca pracy w umowie o pracę

Wykonywanie pracy na stanowisku doradcy klienta może wymagać od pracownika ciągłego przemieszczaniu się po terenie kraju. Jednocześnie, czas pracy osoby zatrudnionej na stanowisku doradcy klienta wynika z postanowień zawartych w umowie o pracę oraz obowiązującego u pracodawcy systemu czasu pracy oraz okresu rozliczeniowego. W przypadku pracownika wykonującego pracę polegającą na stałym przemieszczaniu się, bardzo ważne jest poprawne wskazanie miejsca wykonywania pracy w treści umowy o pracę. 

Newralgiczny obszar – czas pracy

Przyjmijmy, że pracownik został zatrudniony na stanowisku doradcy klienta, w pełnym wymiarze czasu pracy. Wykonuje pracę w podstawowym systemie czasu pracy, z założenia od poniedziałku do piątku, w godzinach między 9:00-17:00, w jednomiesięcznym okresie rozliczeniowym. W umowie o pracę jako stałe miejsce pracy wskazano obszar Polski. Jego praca polega na wspieraniu klientów zarówno z siedziby pracodawcy, jak i w miejscowości siedziby firmy klienta.

Ustalenie zasad wykonywania pracy przez doradcę klienta w zakresie czasu pracy, jest szczególnie istotne w związku z koniecznością właściwego rozliczenia czasu pracy, kwestii wystąpienia godzin nadliczbowych oraz ewentualnych podróży służbowych.

Jak wypłacić zaliczkę na delegację zagraniczną bez narażenia się na konsekwencje? Sprawdź!

Pracownicy mobilni

Praca pracowników mobilnych często wykracza poza wyznaczone godziny pracy. W sytuacji przedstawionej w artykule pracownik zatrudniony na stanowisku doradcy klienta częściowo wykonuje pracę w siedzibie pracodawcy, jednak w przeważającej części przemieszczając się po terenie kraju. Aby właściwie rozliczyć czas pracy pracownika, konieczne jest ustalenie czy wykonywanie pracy poza siedzibą pracodawcy odbywa się w ustalonych godzinach pracy pracownika.

Czasem pracy jest czas, w którym pracownik pozostaje w dyspozycji pracodawcy w zakładzie pracy lub w innym miejscu wyznaczonym do wykonywania pracy.

W wyroku z dnia 3 grudnia 2008 r., sygn. I PK 107/08, Sąd Najwyższy wskazał, że czas pracy w rozumieniu art. 128 k.p. rozpoczyna się od wyjazdu z mieszkania pracownika handlowego w sytuacji, gdy pracodawca nie zorganizował dla niego żadnego miejsca, które mogłoby być traktowane jako zamiejscowa siedziba pracodawcy, a praca polegała w całości na wykonywaniu zadań w placówkach handlowych, do których pracownik dojeżdżał samochodem z zajmowanego przez siebie mieszkania; czas ten obejmuje również powrót do mieszkania po wykonaniu zasadniczego zadania pracowniczego.

Jeśli przyjmiemy, że pracownik wykonuje obowiązki pracownicze na określonym obszarze i w tym celu musi się przemieszczać, to w dniu, w którym pracownik ma zaplanowane spotkanie z klientem w innej miejscowości i na spotkanie wyruszy z miejsca zamieszkania, czas pracy pracownika rozpoczyna się już w momencie wyjazdu z miejsca zamieszkania i trwa do momentu powrotu do miejsca zamieszkania po zakończonym spotkaniu z klientem. Należy jednak ustalić czy ma to zastosowanie do pracownika, o którym mówimy w artykule.

Skoro jako miejsce wykonywania przez niego pracy wskazano teren Polski, to wyjazd na spotkanie z klientem nie powinno być traktowane jako odbywanie podróży służbowej. Pracownik wykonuje pracę w podstawowym systemie – 8 godzin na dobę i przeciętnie 40 godzin w przeciętnie pięciodniowym tygodniu pracy w przyjętym okresie rozliczeniowym. Jeśli pracownik będzie wykonywał pracę, czyli doradzał klientowi poza godzinami jego pracy (9:00-17:00) to dojdzie do wypracowania godzin nadliczbowych.

Podróż służbowa

Pracownicy, których praca polega na przemieszczaniu się na pewnym obszarze nie odbywają podróży służbowych. Stałe przemieszczanie się z jednego do innego miejsca (miejscowości) przez tzw. pracowników mobilnych stanowi integralny element sposobu wykonywania przez nich pracy w ramach “ruchomego”, “zmiennego” miejsca pracy, obejmującego pewien obszar (wyrok SN z 8.06.2012 r., II UK 284/11). Podróżą służbową nie jest zatem podróż w obrębie obszaru, w którym pracownik ma stałe miejsce pracy (w tym przypadku obszar całej Polski). Wyjątek stanowi praca kierowców w transporcie drogowym.

Jeśli miejsce zamieszkania pracownika znajduje się w tej samej miejscowości co siedziba pracodawcy, pracownik nie spełnia również warunków do stosowania podwyższonych kosztów uzyskania przychodów.